تاریخچه بازرسی:
بازرسی كالا گرچه در سطح بين المللي داراي سابقه‌ی تاريخی بيش از يكصد سال می باشد، اما در ايران تا قبل از انقلاب اسلامی به جز در مواردی خاص، توسط خريداران كالا مورد استفاده قرار نمی‌گرفت. موضوع بازرسی كالا به ويژه در زمينه كالای وارداتی به كشور در سال‌های پس از انقلاب، به سبب ضرورت كنترل خروج ارز از كشور و حصول اطمينان از دريافت كالای خريداری شده مطابق با استاندارد و شرايط مندرج در مدارك خريد اهميت يافت، و در مقررات مربوط به خريدهای خارجی و واردات كالا به صورت الزامی درآمد. در سال 1359، بانك مركزی جمهوری اسلامی ايران، اولين بخشنامه خود را در مورد ضرورت درج بازرسی كالا در اعتبارات اسنادی خريدهای خارجی، با توجه به برخي سو استفاده‌های به عمل آمده توسط دلالان فروش كالا و پاره‌ای از گزارش‌های دريافتی در ارتباط با مغايرت مشخصات كالای حمل شده با كالای سفارش شده، صادر نمود. همزمان، بانك مذكور با تشكيل كميته‌ای به نام “كميته سوريانس” اقدام به بررسی و ارزيابی مؤسسات و شركت‌های بازرسی بين‌المللی نمود.
سورویانس ” بازرسی کیفیت و کمیت ” Surveillance
سورويانس به مجموعه عملياتي (شامل: بارزسي، بازبيني، بررسي، نمونه برداري، اندازه گيري آزمايش و عمليات مشابه) که توسط مؤسسه يا بازرس مستقل به منظور تعيين کميت و کيفيت و ساير مشخصه هاي کالا يا تجهيزات، تأسيسات و خدمات مورد معامله بين خريدار و فروشنده به منظور مقابله و مقايسه و انطباق آن با شرايط مندرج در قراداد خريد اعتبار اسنادي صورت مي گيرد و نيز صدور گواهينامه بازرسي اطلاق مي گردد.
